Aandachtsarmoede

Daniel Radcliffe, je weet wel, de Engelse opvolger van Jan Peter Balkenende, bekende dat hij niet aan social media doet. Voor hem geen @DanielRadcliffe, #Badcliffe of RadClips. Hij had geen zin om door onbeduidende meningenmensjes vanachter een schermpje te worden gefileerd. Het zou hem alleen maar onzeker maken en het was toch altijd maar genöal achteraf. Die Radcliffe is zo gek nog niet. Want hoewel social media ook hartstikke leuk kan zijn, worden we er de hele dag doodgeknuppeld met meningen. Of ze nu fundamentali- euh gefundeerd zijn of niet. Kennis van zaken is ondergeschikt, als je je mening maar puntig en sexy kunt overbrengen. De hardste schreeuwers hebben gelijk. Dat er een mens van vlees en bloed aan de andere kant zit, och, veul iej niks van. Vind jij dat de boeren wel een snelwegje minder mogen blokkeren? Dan ben jij een vuile NSB’er. Baudet? Man, wat een fascist. Vind je dat we wel een beetje op onze CO2-uitstoot kunnen letten? Wat ben jij een sneue deugkneus. Pride in Nijverdal, omdat mensen anno 2022 nog steeds om hun geaardheid in mekaar worden getrimd? Woke bagger met kots-emoji. Probleem is dat dat soort extreme reacties wel de publieke opinie beïnvloeden. Iedereen heeft een smartphone en we spenderen gemiddeld zo’n drie uur op social media. Per dag. Dat stompt af, we raken gewend aan opruiende taal. Da’s het mere exposure-effect. Hoe vaker je iets hoort of ziet, hoe normaler je het gaat vinden. Geldt trouwens ook voor het Twents en de rol die bladen als deze daarbij zouden kunnen spelen, maar dat even terzijde. Het gekke is: mensen die zulke idiote overtrokken uitspraken doen, blijken in het echt vaak ineens wel een fatsoenfilter te hebben. In levenden lijve zijn ze heel vriendelijk en blijken ze het allemaal niet zo zwaar te bedoelen. Prima volk, ha’k hoaste zegd. Helemaal geen nazi’s, terroristen, potenrammers of zelfs maar vijandig. Maar ja, met nuance val je tegenwoordig niet meer op, hè. In een column is er trouwens ook weinig eh geen ruimte voor. En het scheelt zo negen hele tekens in je tweet als je een ‘misschien’ weghaalt. Bovendien is iemand anders met veel kabaal affakkelen makkelijker dan toegeven dat je er eigenlijk gewoon niet zoveel verstand van hebt. Als iedereen druk is met aandacht naar zichzelf trekken, heeft niemand nog oog voor de ander. Het mag mij wel wat Twentser op de socials. Gemoedelijker. Of moeten we eens vaker een Radcliffke doen: mekaar meer in het echt spreken met een piepke der bie. Wat een tijd hou je dan over. En heel misschien kregen we dan ook weer wat meer begrip voor elkaar. Zitten is het nieuwe roken, was een tijdje terug een slogan. Ik weet een opvolger: Laat aandacht trekken eens wat vaker zitten. Heb liever aandacht voor elkaar.