Paardenmeisje

Mijn vroegste herinnering aan de military refereert natuurlijk aan  mijn eigen ‘pony-rijd-ervaringen’. Als iemand mij vraagt naar mijn  achtergrond roep ik altijd als eerste heel trots dat ik een ‘paardenmeisje’  ben. Dat ik zo’n beetje eerder op de rug van een paard zat,  dan dat ik kon lopen. Voordat ik op mijn 9e met mijn ouders in  Twente ging wonen en zelf een pony kreeg, verbleven wij als kind  iedere schoolvakantie op landgoed Twickel waar onze oudoom een  manege in het koesthuis bij het kasteel had. Maar ook in het westen  gingen wij wekelijks paardrijden. Als klein meisje kreeg ik mijn  eerste ‘klap van een paard’. Letterlijk. Een grote vos haalde fel uit  toen ik erachter langs liep; het hoefijzer was nog weken lang te zien  op mijn been. Het heeft me er niet van weerhouden er weer op te  klimmen en het fanatisme is nooit meer over gegaan. Toen ik vier  jaar was won ik mijn eerste beker met het heen en weer sjezen op  een Shetlander om zoveel mogelijk zand in een emmertje van de  ene naar de andere kant van de bak te verplaatsen. Mijn jeugd is de  grondslag geweest voor de eeuwige paardenliefde, iets wat velen  zullen herkennen. En sinds begin jaren 70 heeft de Military daar een  niet onbelangrijke rol in gespeeld.

Als puber spijbelde ik op donderdag en vrijdag van school om de  dressuur te kunnen bijwonen. Op de zaterdag gingen wij met het  hele gezin richting de cross. Mijn vader met een heupflesje met  whisky, mijn moeder maakte een grote pan met erwtensoep. De  paarden zijn jaloersmakend mooi en de ruiters van ongekende  wereldklasse. Het niveau waar je als kind van droomt, maar wat maar voor enkelen  weggelegd is. Het mooie van de paardensport is dat je niet op je 30e met een versleten  lijf met pensioen moet. Boekelo is in binnen- en buitenland ongekend populair; ieder  jaar komt de hele wereldtop er bij elkaar. Het is genieten van de Twentse gastvrijheid en  het is nog steeds te gek een dergelijke veelzijdige stoere sport, waar alles draait om  unieke prestaties in de combinatie van mens en dier, mee te beleven.

Door de jaren heen, en dan met name de afgelopen vijftien jaar, is het evenement steeds  verder geprofessionaliseerd. Een geoliede machine, georganiseerd door mensen die met  hart en ziel streven naar topkwaliteit. Een sociaal evenement waar de internationale  sport centraal staat, waar je businesswise als ondernemer niet omheen kunt, waar  netwerken op alle niveaus geëxploiteerd worden en waar ook ruimte is voor ontspanning  en gezelligheid. Bewonderenswaardig. Hoe bijzonder is het dat we, nadat we met zijn  allen ruim anderhalf jaar ‘opgesloten’ zijn geweest vanwege de pandemie, van deze  jubileumeditie mogen gaan genieten. Mijn respect gaat uit naar de organisatie én  natuurlijk naar de topsporters. Wat je bijdrage ook moge zijn dit jaar: laten we allemaal  het beste paard van stal halen.

Gefeliciteerd allemaal met een halve eeuw Military Boekelo-Enschede!