Karen en Rob in Frankrijk: "Het Franse leven past ons perfect"
Tot ze hoorde dat haar droom bed and breakfast zeven jaar geleden te koop kwam te staan. Rob was niet meteen overtuigd, maar inmiddels hebben ze hier al zeven jaar een geweldig leven op het platteland van Aigaliers in Zuid-FrankrijkHet buitenland staat voor Karen voor avontuur, zo heeft ze al eens een aantal maanden in Parijs gewoond en heeft ze een jaar in Zwitserland doorgebracht. Emigreren was toch echt een droom die ze al haar hele leven wilde waar maken. “Ik heb de Middelbare Hotelschool gedaan en ik heb vroeger veel in de horeca gewerkt. Ik wilde hier graag in verder, het runnen van een chambres d’hôtes – de Franse benaming voor een bed and breakfast – is dus op mijn lijf geschreven.” Karen en Rob krijgen vaak de vraag of het een grote stap was om naar Frankrijk te verhuizen, maar dit hebben zij niet zo ervaren. Het was voor hen eerder een logische stap vertelt Karen, eigenlijk hetzelfde als eerdere verhuizingen. “Tuurlijk is het jammer dat je niet bij elk feestje in Nederland bent of dat je vaak leuke foto’s en video’s voorbij ziet komen op social media. Wij hebben nou eenmaal voor dit leven gekozen en we krijgen er ook veel voor terug.”
Cultuurshock
Karen en Rob hebben twee dochters, Dijntje en Cato. Dijntje was acht jaar toen ze naar Frankrijk verhuisden en Cato was destijds viereneenhalf. Inmiddels zijn ze veertien en elf jaar en zijn ze helemaal ingeburgerd in het Franse leven. “Als het om thuis gaat, dan is dat voor hen Frankrijk. Onze dochters zijn echt ‘verfranst’. Ik denk dat ze een flinke cultuurshock zouden hebben als ze in Nederland naar school zouden gaan. Het is in Frankrijk een stuk strenger, de cultuur is hier heel anders.” Het leven in Frankrijk is heel anders dan in Nederland. “De Fransen genieten meer van het leven. Ook is het leven een stuk minder gehaast. De meeste Fransen sluiten in de middag hun deuren om te genieten van een uitgebreide lunch”, vertelt Rob. “Het is wel lastig te vergelijken”, vult Karen aan. “In Nederland woonden wij in grote steden, nu in een ‘gehucht’ met circa vijfentwintig inwoners. Maar de grote stad is altijd binnen handbereik. We doen bijvoorbeeld onze boodschappen in Uzès, een prachtige stad op zo’n tien minuten rijden vanaf Aigaliers.”
Mas la Buissonnière
In de chambres d’hôtes van Karen en Rob staat rust centraal, gasten komen hier om zich even terug te trekken uit het drukke leven. Met een tuin van twee hectare, een jeu-de-boules-baan, een zwembad en zo’n zestig olijfbomen is het hier goed toeven. “Je voelt je bij ons vrij, je hoeft geen hek door om op ons land te komen, waardoor je eindeloos kan wandelen door het prachtige natuurgebied dat grenst aan onze tuin. Als je toch de drukte even wilt opzoeken is Uzès het perfecte plaatsje. Je vindt hier heerlijke restaurants, veel winkels en eindeloze terrassen.” Jaarlijks gaat het gezin twee weken naar Nederland, voor kerst. De rest van het jaar bezoeken vrienden en familie liever het Franse platteland. Het jaar is opgedeeld in twee delen: het deel dat ze gasten ontvangen van april tot en met half oktober en een deel dat ze gesloten zijn van half oktober tot en met maart. Het hoogseizoen is van juni tot en met september en is vooral een hele drukke periode, dan zit de chambres d’hôtes vol want dit is de periode dat de chambres d’hôtes geopend is. Half oktober sluiten de deuren en gaat het gezin eerst op vakantie. “Daarna komen veel vrienden ons helpen met de jaarlijkse olijvenpluk. Dit is altijd een feestje. Deze periode wordt ook gebruikt voor alle klussen in en rondom de chambres d’hôtes, zodat het weer helemaal zomerproof is.”
Wij vroegen Karen en Rob naar hun toekomstplannen. Het stel heeft het hier enorm naar hun zin, ze blijven nog wel even in Frankrijk. “Eerst onze meiden volwassen laten worden en hun eerst een keuze laten maken voor de toekomst. In Nederland bevind je je in zo’n ‘ratrace’, iets waar je onbewust in zit en waar je pas achter komt als je eruit stapt. Als Ik vriendinnen uit Nederland spreek besef ik mij dat wij uit een heel ander leven gestapt zijn’’, vertelt Karen. “Het Franse leven past ons perfect, hoe anders het ook is.