Miranda Hiddink op Bonaire

De mensen zijn hier socialer dan in Nederland

Helderblauw water, palmbomen en kleurrijke huizen. Zo ziet de omgeving van Miranda Hiddink er sinds vorig jaar uit. In de zomer van 2022 emigreerde ze naar Bonaire. “Toen ik twee jaar geleden voor het eerst op Bonaire was, snapte ik meteen waarom mijn man het eiland zo mooi vond.”Nooit had ze gedacht dat ze in het buitenland zou gaan wonen. Miranda Hiddink had het eigenlijk prima naar haar zin in Enschede. Toch maakt ze de stap. “Mijn man Rick werkte in de olie- en gasindustrie en reisde veel voor zijn werk. Zo kwam hij ook regelmatig op de Antillen.” Als Rick opnieuw vier weken naar Bonaire gaat, ziet Miranda haar kans. Ze gaat dit keer mee. En ook zij is al snel verkocht.

Niet veel later krijgt Rick een mooie carrièrekans op het eiland. Hij kon aan de slag als projectmanager bij Roosdom Tijhuis. Miranda: “Een heel spannend idee, maar we hebben er heel veel over gepraat. Ik zag natuurlijk beren op de weg. Ons zoontje was toen nog geen drie jaar oud. Is dat wel handig? En natuurlijk zouden we onze familie en vrienden moeten missen. Maar op een gegeven moment dachten we: waarom niet? En we konden natuurlijk altijd terug.”

Werken vanuit een resort
Ze vertellen het familie en vrienden, verkopen hun prachtige jarendertigwoning in Enschede én vieren een groot afscheidsfeest. “Op zo’n feest realiseer je je hoe bijzonder het is dat we zoveel fijne mensen om ons heen hebben.” Eenmaal op Bonaire gaat de zoektocht naar een huis van start. Ricks werk heeft ervoor gezorgd dat ze in eerste instantie op een resort kunnen verblijven. Vanuit daar vinden ze al snel een geschikt huurhuis.

Op zoek naar een baan
Vanuit Nederland had Miranda al gesolliciteerd bij een kinderopvang. Daar heeft ze immers de papieren voor. Al na een meeloopochtend weet ze: dit is het niet. “Ik heb SPW (Sociaal Pedagogisch Werk) gestudeerd, maar daar deed ik in Nederland al niets meer mee. Ik werkte daar met veel plezier als storemanager bij Sissyboy in Enschede.” Miranda vindt een baan als hospitality manager, maar ook dat is geen passende baan voor haar. Uiteindelijk vindt Miranda een baan in de retail, waar haar hart ligt. “Ik ben in een van de leukste winkels gaan werken, namelijk surfshop Beachvibes. Er hangt een goede sfeer, we verkopen leuke kleding. Inmiddels zit ik helemaal op mijn plek.”

Even wennen
Ook man Rick en zoontje Luuk hebben hun draai gevonden. “Natuurlijk was het even wennen. Vooral die warmte was in het begin een uitdaging. Maar inmiddels hebben we ons goed aangepast. Voor Luuk hebben we een fijne kinderopvang gevonden. Gelukkig was hij nog jong, hij hoefde geen basisschoolvriendjes achter te laten. Dat scheelt enorm. In december gaat hij hier voor het eerst naar school.” Langzamerhand bouwen Miranda en Rick ook op Bonaire een sociaal leven op. “Via Instagram had ik met mijn blog ‘Tintjelichter’ best veel bereik. Er bleken meer mensen deze kant op te verhuizen. Met hen hebben we nu regelmatig contact, dat is heel leuk. En ik merk dat mensen hier sowieso een stuk socialer zijn.”

Langzamer leven
Het leven op Bonaire bevalt het gezin inmiddels zo goed, dat er plannen liggen om een eigen huis te bouwen. “Het is altijd een droom geweest om een eigen huis te bouwen. Rick houdt van bouwen en is heel handig. En hoe vet is het als je iets kunt maken wat helemaal naar je eigen zin is. Het is hier best gebruikelijk om dat te doen.” Het stuk land is aangekocht, maar er moet nog veel worden geregeld. “Alles gaat hier een stuk langzamer. Daar hebben we ons inmiddels bij neergelegd. Een bouwvergunning aanvragen gaat bijvoorbeeld minder soepel.” Miranda hoopt dat ze eind dit jaar kunnen beginnen met de bouw.

Het levert dus af en toe frustraties op, maar het ‘langzame leven’ is juist ook de charme van het eiland. “De sfeer is altijd ontspannen, het is gemoedelijker dan in Nederland en het is altijd strandweer.” Wie denkt dat Miranda iedere dag in zee ligt heeft het trouwens mis. “Je kunt hier prachtig snorkelen en duiken, maar ik ga het liefst de zee niet in. Ik ben bang voor vissen. Gelukkig is Luuk wel dol op het water, dus met hem moet ik af en toe wel.” Duiken zit er voor Miranda dus niet in. Wel zijn er andere dromen. “Ik hoop snel weer creatief bezig te zijn. Misschien moet ik mijn hobby fotografie weer oppakken. En natuurlijk hopen we dat vrienden en familie ons op komen zoeken. We zijn in elk geval nog enorm aan het genieten. Zolang we hier nog zo gelukkig zijn, gaan we niet weg.”