Sterrin Smalbrugge; Haar liefde voor dieren voert haar de wereld over

Voor Sterrin Smalbrugge geldt het tegenovergestelde; ze is gek op alle dieren, maar reptielen zijn voor haar favoriet. Sterker nog: ze wijdt haar leven aan deze diersoortDe Rijssense studeerde af aan de Universiteit van Wageningen (Ecologie) en is herpetoloog (reptielendeskundige). Ze reist de hele wereld over om de dieren voor het voetlicht te brengen. Ze heeft een eigen programma op Videoland (Reptielengek) en ze schreef er drie boeken over.

Zwerfkatje en straathond

Als klein meisje smokkelde Sterrin Smalbrugge eens een zwerfkatje de schuur in van haar ouderlijk huis in Rijssen. Ze maakte een bedje voor hem en was vast van plan het diertje te redden. Alleen: haar moeder is stik-allergisch voor katten en binnen een week was het beestje de deur uit. Vervolgens nam ze een straathond mee naar huis die haar de hele weg achternaliep (die werd nóg eerder ontdekt) en redde ze tientallen vogeltjes en andere hulpbehoevende dieren. Vanaf het allereerste moment dat ze zich kan herinneren tot aan de dag van vandaag, staat haar leven in het teken van haar grote liefde: dieren. “Eigenlijk is het heel gemakkelijk”, zegt ze. “Ik hoef me nooit af te vragen wat ik met mijn leven moet. De enige vraag die ik mezelf Reportage altijd stel is: ‘help ik hier dieren mee?’ Als het antwoord ‘ja’ is, doe ik het en anders niet.” Door zo te denken heeft ze de afgelopen jaren heel wat bereikt: ze schreef twee kinderboeken en een boek voor volwassenen over de dieren die haar het meeste aanspreken: reptielen, ze deed een theatertoer, maakt content op social media en haar laatste wapenfeit: Sterrins’ dierenencyclopedie, een podcast waarin iedere week een dier in het zonnetje wordt gezet, van de huisvlieg tot de koeskoes.

 Connectie met de natuur

“Het is fantastisch om te doen”, vertelt Sterrin. “Er is zó veel te vertellen over dieren. Ik houd het meest van de buitenbeentjes, van die dieren waar veel mensen niet van houden. Hyena’s bijvoorbeeld, vinden veel mensen maar niets. Om hoe ze eruit zien en dat ‘enge lachje’. Maar als je weet dat ze dat geluid maken om met elkaar te communiceren en het alleen maken als ze bang zijn of angstig en elkaar waarschuwen, kijk je er heel anders tegenaan toch? We zijn met zijn allen de connectie met de natuur kwijtgeraakt. Het is mijn missie om die connectie weer in ere te herstellen.” Sterrin woont de helft van het jaar in Spanje bij haar vriend Óscar ‒ die Valkenier is ‒ aan de rand van de Sierra Nevada. “We wonen bij het National Park in een klein herdershuisje. Op onze grond hebben we ervoor gezorgd dat amfibieën, vleermuizen en konijnen een zo goed mogelijk onderkomen hebben door de inrichting aan te passen. In Spanje werkt Sterrin aan haar promotieonderzoek. “Ik onderzoek de invloed van de mens op keuzes die dieren maken”, vertelt ze. Ze volgt daarvoor kikkers op de voet. “Kikkers leven deels in het water. Voor irrigatiedoeleinden hebben mensen bassins aangelegd waar ze onbedoeld in terecht komen en er niet meer uit kunnen. Voordat ze dat door hebben, stoten ze hun lokroep uit die vanuit zo’n bassin waarschijnlijk veel luider klinkt dan vanuit een natuurlijke vijver. Daardoor trekken ze misschien wel meer kikkers aan vanuit dat bassin dan anders zou gebeuren en van verder weg waardoor meer van hun soortgenoten gevangen raken in de bassins. Dit is maar één voorbeeld. Ik onderzoek de komende jaren nog veel meer.”

Crossen door de bossen

Ze wil mensen er bewust van maken dat niet alles om ons draait. “Door in de natuur te zijn, door naar dieren te kijken in hun natuurlijke omgeving, ontstaat deze reflectie. Ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken.” De combinatie van werken als wetenschapper, als schrijfster, presentatrice, maakt het bereik zo groot mogelijk. En ze houdt van de afwisseling in haar dagen. “Als ik nu al zou weten wat ik over drie maanden op dinsdagochtend om elf uur zou doen, zou ik diep ongelukkig zijn”, vertelt ze.

Sterrin woont de andere helft van het jaar in haar geliefde Twente. De plek waar ze zich naar eigen zeggen het meest thuis voelt op de wereld. “Ik heb er een fijne jeugd gehad met bos, heide en veen altijd in de buurt. Ik had een pony (Nora), ik zat er op atletiek en was altijd buiten te vinden. Crossen door de bossen; heerlijk! Ik voel me meer verbonden met Twente dan met Nederland. De natuur en het kleinschalige; ik houd ervan. Ik ben heel blij dat ik hier ben opgegroeid.”

Steve Irwin

Of ze nu in Spanje of in Twente is, al haar tijd steekt ze in dieren, naar haar grote voorbeeld Steve Irwin (de Australische dierenkenner). Als klein meisje keek ze samen met haar vader ademloos naar de programma’s die Irwin maakte. Ze was mateloos geïntrigeerd door de sympathieke man die in 2006 overleed aan steken van een pijlstaartrog. “Die dag vergeet ik nooit meer”, vertelt ze nog altijd hoorbaar aangedaan. “Hij was mijn grote voorbeeld. Ik droomde ervan hem ooit te ontmoeten. Ik kwam uit school en hoorde dat hij was overleden. Mijn wereld stortte in. Mijn droom zou nooit uitkomen. Maar diezelfde dag deed ik hem, mijzelf en de wereld de belofte: ik zou alles doen wat in mijn macht lag om zijn taak voort te zetten.” En dat deed ze vanaf toen.

Meer dan geweldig

Haar studiekeuze was dus snel gemaakt en al in Wageningen stond ze voor het eerst over haar passie te vertellen in een volle collegezaal. “Ik kletste mijn professor ‒ Arie Terlouw ‒ altijd de oren van zijn hoofd over reptielen. Hij vroeg me eens om samen met hem een college te geven. Fantastisch vond ik het dat ik daarvoor de ruimte kreeg.”

Er volgde nog meer voordrachten over ‘haar dieren’. “Dat werd opgepikt door de lokale media en later door de landelijke.” De boeken die ze schreef, de content en de programma’s die ze maakt én de podcast waar ze er de komende tijd nog veel meer van wil maken, staan allemaal in het teken van Sterrins’ grote liefde die ze aan wie het ook maar wil horen, met groot enthousiasme overbrengt. “Het is meer dan geweldig dat ik van mijn passie mijn werk heb kunnen maken”, besluit ze. “Dat gun ik iedereen.”